Świadectwa wiary

Wojciech Modest Amaro – znany polski kucharz i restaurator, który niedawno publicznie ogłosił światu swoje nawrócenie i wiarę w Jezusa Chrystusa, tym razem opowiada o swoim życiu z Bogiem.

W Boga nigdy nie wierzyłem, do Kościoła chodziłem, bo moja mama chciała bym tam chodził. Nie widziałem w tym sensu, w czasie bierzmowania pożegnałem się z Kościołem. W szkole średniej zaczęły się imprezy, alkohol, narkotyki, agresja.

Wojciecha Modest Amaro to jeden z najbardziej znanych kucharzy, restauratorów i krytyków kulinarnych w naszym kraju. Jego restauracja Atelier Amaro w 2013 roku, jako pierwsza w Polsce, została uhonorowana gwiazdką Michelin.

Zaczął płynąć z prądem w szkole średniej, w wieku około szesnastu lat. Był pseudo kibicem, kradł, brał narkotyki i poniżał ludzi. Wyniszczony przez używki doszedł do stanu, w którym nie mógł się już na siebie patrzeć.

Młoda studentka opowiada o swoim pierwszym spotkaniu z Chrystusem. Ania jako dziecko przeżyła rozwód rodziców, jej ojciec wyjechał za granicę a matka ciężko zachorowała. Opieki nad nią podjęła się babcia, która pomimo swego trudu 

Piotr, jak opowiada w swoim świadectwie nawrócenia, żył w wielkiej ciemności. Jego życie było oparte na kłamstwie i całkowitej pustce, którą starał się zapełnić narkotykami, kradzieżami czy pornografią. W momencie największego kryzysu w swoim życiu, Piotr trafił do Kościoła, gdzie to przez przypadek 

„Człowiek nie jest w pełni świadomy, za co i za kogo w życiu jest odpowiedzialny i jak ważne jest jego życie dla Boga i dla drugiego człowieka”. Piotr Oleksik, jeden z pierwszych w historii kraju trenerów Freestyle Football oraz reprezentant Polski w Street Soccer

Jeżeli uważasz, że cuda przeminęły wraz z wczesnym Kościołem, to musisz obejrzeć to nagranie. Duch Święty ma dla nas niepowtarzalne dary. Aby je nam w pełni przekazać, stawia na naszej drodze niezwykłych ludzi.

Mistrz boksu podczas bezalkoholowej imprezy o nazwie Spiritual attack w klubie Heaven: „To jest prawdziwa postawa! nie ważne kim jestem, Boga się nie wstydzę…”