Od wieków chrześcijanie próbowali odpowiedzieć na wezwanie św. Pawła do nieustannej modlitwy. Jednym ze sposobów było powtarzanie różnych modlitw.
Różaniec to po pierwsze sposób modlitwy, po drugie zaś „narzędzie” do odmawiania tej modlitwy. Ta postać różańca, którą znamy dzisiaj, nie powstała jednak w jednym momencie, lecz kształtowała się przez wieki, przechodząc przez różne etapy.
III wiek – praktyka św. Pawła z Teb do codziennego odmawiania 300 Ojcze nasz (z użyciem kamyków)
VI wiek – używanie sznura z paciorkami do liczenia odmówionych modlitw
IX wiek – najstarsze świadectwo mówiące o tym, że jedną z powtarzalnych formuł było zaczerpnięte z Ewangelii pozdrowienie anielskie „Zdrowaś Maryjo”
XII wiek – propagowanie różańca przez św. Dominika w formie psałterza Maryi, przeplatane rozważaniami
XV wiek – ostateczny kształt formy różańca dzięki bł. Alanowi z La Roche
XVI wiek – Pius V po wygranej bitwie pod Lepanto uczynił dzień 7 paźdiernika dniem Matki Bożej różańcowej
XVIII wiek – papież Leon XIII polecił odmawiać różaniec przez cały październik
XXI wiek – papież Jan Paweł II wprowadził nowe tajemnice różańca świętego, które nazwał tajemnicami światła, obejmują one najważniejsze wydarzenia z okresu publicznej dziłalności Jezusa