W ukrytym domku, z dala od gwaru wielkiego miasta, na łóżku boleści spoczywa młodzian dwudziestoletni. Leży cicho, bez ruchu, złożony chorobą, która wnet przetnie pasmo dni jego boleści. Izba zdradza ubóstwo, nędzę.
W kącie, coś w rodzaju szafki, dwa krzesła słomiane, ściany bielone, a na jednej z nich, wprost skromnego posłania chorego obraz kolorowy Najświętszej Panny Maryi trzymającej na ręce Dziecię Jezus.
Wzrok młodzieńca pada od czasu do czasu na ten obraz, lecz w nim tylko nienawiść się przebija, jakby niecne bluźnierstwa.
Uboga matka stoi przy łożu, w ręku trzyma różaniec święty, modli się do Najświętszej Panny Maryi, aby przyszła jej z pomocą, aby u Syna łaskę nawrócenia wyjednała.