Ewangelia na dziś z 25.11.2025 (Łk 21,5-11) z komentarzem:
Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, Jezus powiedział: „Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony”. Zapytali Go: „Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy to się dziać zacznie?” Jezus odpowiedział: „Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: «To jestem ja» oraz «Nadszedł czas». Nie podążajcie za nimi! I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw musi się stać, ale nie zaraz nastąpi koniec”. Wtedy mówił do nich: „Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Wystąpią silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie”.
Komentarz do Ewangelii na 25 listopada:
Uczniowie zachwycają się wspaniałą, bogato ozdobioną świątynią. Wtedy Jezus zapowiada, że nadejdzie dzień, w którym nie pozostanie z niej nawet kamień na kamieniu. Pokazuje w ten sposób kruchość tego, co ziemskie – bogactw, struktur, a nawet ludzkiego poczucia bezpieczeństwa. Zastanów się, na jakich dobrach, wartościach czy osiągnięciach opierasz swoje serce.
Jezus przestrzega również przed tymi, którzy będą podszywać się pod Jego autorytet. Współczesny świat oferuje mnóstwo alternatywnych „drogowskazów” i nowych definicji prawdy. Ale Prawda jest jedna – i jest nią Jezus. On prosi, byśmy czuwali i nie dali się oszukać. Jak ty przeżywasz zmaganie o wierność Bogu pośród tylu głosów konkurujących o twoją uwagę?
Pan mówi też o trudnych wydarzeniach, które mogą pojawić się na świecie: wojnach, kataklizmach, chorobach. Podkreśla jednak, byśmy się nie lękali. Troska wybiegająca zbyt daleko w przyszłość odbiera spokój i odciąga od obecnego spotkania z Jezusem. Tymczasem ten, kto trwa przy Bogu, otrzymuje od Niego siłę i duchowe przygotowanie na to, co trudne. Posłuchaj raz jeszcze Ewangelii, próbując dostrzec, gdzie Bóg objawia się w twojej codzienności. Na koniec porozmawiaj z Jezusem tak, jak rozmawia się z bliskim przyjacielem – o tym, co poruszyło cię podczas modlitwy i o twojej codziennej wierności Jemu.