Ewangelia na dziś z 30.01.2024 (Mk 5,21-43) z komentarzem:
Gdy Jezus przeprawił się z powrotem łodzią na drugi brzeg jeziora Genezaret, zebrał się wielki tłum wokół Niego, a On był jeszcze nad jeziorem. Wtedy przyszedł jeden z przełożonych synagogi, imieniem Jair. Gdy Go ujrzał, upadł Mu do nóg i prosił usilnie: „Moja córeczka dogorywa, przyjdź i połóż na nią ręce, aby ocalała i żyła”. Poszedł więc z nim, a wielki tłum szedł za Nim i zewsząd na Niego napierał. A pewna kobieta od dwunastu lat cierpiała na upływ krwi. Wiele wycierpiała od różnych lekarzy i całe swe mienie wydała, a nic jej nie pomogło, lecz miała się jeszcze gorzej.
Posłyszała o Jezusie, więc weszła z tyłu między tłum i dotknęła się Jego płaszcza. Mówiła bowiem: „Żebym choć dotknęła Jego płaszcza, a będę zdrowa”. Zaraz też ustał jej krwotok i poczuła w swym ciele, że jest uleczona z dolegliwości. A Jezus natychmiast uświadomił sobie, że moc wyszła od Niego. Obrócił się w tłumie i zapytał: „Kto dotknął mojego płaszcza?” Odpowiedzieli Mu uczniowie: „Widzisz, że tłum zewsząd Cię ściska, a pytasz: Kto Mnie dotknął”. On jednak rozglądał się, by ujrzeć tę, która to uczyniła. Wtedy kobieta podeszła zalękniona i drżąca, gdyż wiedziała, co się z nią stało, padła przed Nim i wyznała Mu całą prawdę. On zaś rzekł do niej: „Córko, twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju i bądź wolna od swej dolegliwości”. Gdy On jeszcze mówił, przyszli ludzie od przełożonego synagogi i donieśli: „Twoja córka umarła, czemu jeszcze trudzisz Nauczyciela?” Lecz Jezus, słysząc, co mówiono, rzekł do przełożonego synagogi: „Nie bój się, wierz tylko!” I nie pozwolił nikomu iść z sobą z wyjątkiem Piotra, Jakuba i Jana, brata Jakubowego.
Tak przyszli do domu przełożonego synagogi. Widząc zamieszanie, płaczących i głośno zawodzących, wszedł i rzekł do nich: „Czemu podnosicie wrzawę i płaczecie? Dziecko nie umarło, tylko śpi”. I wyśmiewali Go. Lecz On odsunął wszystkich, wziął z sobą tylko ojca i matkę dziecka oraz tych, którzy z Nim byli, i wszedł tam, gdzie dziecko leżało. Ująwszy dziewczynkę za rękę, rzekł do niej: „Talitha kum”, to znaczy: „Dziewczynko, mówię ci, wstań!” Dziewczynka natychmiast wstała i chodziła, miała bowiem dwanaście lat. I osłupieli wprost ze zdumienia. Przykazał im też z naciskiem, żeby nikt o tym się nie dowiedział, i polecił, aby jej dano jeść.
Komentarz do Ewangelii na 30 stycznia:
Kobieta z dzisiejszej Ewangelii szukała pomocy niemal wszędzie, jednak bez skutku. Dopiero spotkanie z Chrystusem zaowocowało uzdrowieniem. Wydarzyło się ono, bo miała w sobie żywą wiarę. Wiele problemów nas przerasta, a z innymi radzimy sobie tylko z trudem. Opowiedz teraz Jezusowi o jednym z nich.
Również Jair udał się do Jezusa, by prosić Go o ratunek dla córki. Dziewczynka umarła i mogłoby się wydawać, że sytuacja jest już przegrana, że nic nie da się zrobić. W tak tragicznym momencie Jezus mówi jednak do Jaira: „Nie bój się, wierz tylko”. Chrystus daje nam wskazówkę, co mamy robić, gdy czujemy się całkowicie bezsilni. Jak przeżywasz sytuacje, które po ludzku są bez wyjścia?
Kluczowa w opisie obu tych wydarzeń jest wiara, która rodzi się i żyje w ludzkim sercu. To dzięki niej Chrystus może objawić swoją miłość i moc. Bóg w swej wszechmocy czeka, byś miał odwagę powierzyć Mu swój własny los. Czy masz taką odwagę? W cichej modlitwie poproś Boga, by twoja wiara była żywa i pełna ufności, nawet w obliczu największych zmagań.
Źródło: modlitwawdrodze.pl